Lekarze nie pytają rodziców dzieci, które mogłyby zostać dawcami, a rodziny same rzadko wychodzą z inicjatywą. Jako kraj, nie mamy podpisanych umów o wzajemnej wymianie organów z ościennymi krajami, nie jesteśmy też członkiem Eurotransplantu. Rodzic z taką diagnozą, jaką otrzymali Jadwiga i Filip, znajduje się w sytuacji bez wyjścia. Nie pomogą żadne pieniądze, czy zbiórki. Jedynym wyjściem jest czyjeś TAK i w obliczu własnej tragedii, decyzja o oddaniu narządów ukochanej osoby.

W kraju, który szczyci się mianem państwa opiekuńczego, w którym od lat 80-tych z powodzeniem dokonuje się przeszczepów serca (o czym nawet powstają filmy), w XXI wieku, w środku Europy, dzieci czekające na przeszczep umierają, nie znajdując ratunku. Dodając do tego fakt, że według polskiego prawa każda osoba zmarła jest potencjalnym dawcą tkanek i narządów, jeśli za życia nie wyraziła sprzeciwu, wszystko, co zostało napisane powyżej, wydaje się być istnym science fiction. Niestety NIE JEST.